Jedna iskra wystarczyła, by wywołać największy kataklizm w powojennej Polsce

Pożar wybuchł 26 sierpnia 1992 roku. Przyczyną prawdopodobnie była iskra spod kół hamującego przy lesie pociągu. Co - wraz z upałami, jakie panowały wówczas w Polsce powodującymi suszę - sprawiło, że pożar rozprzestrzeniał się w szybkim tempie. Akcję gaśniczą utrudniały także wiejące wiatry. Żywioł okazał się trudnym do opanowania.

Z ogniem, który pochłonął 9 tysięcy hektarów walczono przez dwa tygodnie. W akcji, do której zadysponowano jednostki gaśnicze z 30 województw (na 49 wówczas istniejących w Polsce) wzięło udział ponad 10 tysięcy strażaków, żołnierzy, policjantów, funkcjonariuszy obrony cywilnej i leśników. Nie obyło się bez ofiar – w płomieniach zginęli dwaj strażacy. Ponadto ofiarą postronną była kobieta, która uratowała własnym ciałem dziecko.
Straty odnotowano również w sprzęcie gaśniczym, który uległ spaleniu. W sumie do ponad dwutygodniowej akcji wykorzystano 1100 samochodów pożarniczych, 8 śmigłowców, 12 czołgów, 26 samolotów typu „Dromader”, 50 cystern kolejowych do transportu wody i 6 lokomotyw – tyle sprzętu wymagało opanowanie żywiołu ognia. Dziś takie pożary gasi się samolotami mając większe szanse na opanowanie ognia. Wówczas ich udział procentowy w akcji był niewielki.

Łunę, jaką wywołały ognie widać było nawet z trasy dojazdowej do Gliwic. Sam pożar objął obwód 120 km, rozciągając się w linii prostej na długości około 40 kilometrów.
Była to wówczas największa katastrofa ekologiczna w historii powojennej Polski, trwająca od 26 do 30 sierpnia 1992.

Dziś o tamtych wydarzeniach w reportażu "Ogień wyszedł z lasu" pisze Dawid Iwaniec (Dowody na istnienie, 2022), a od 1993 roku w Raciborzu odbywa się Memoriał imieniem młodszego kapitana Andrzeja Kaczyny i druha Andrzeja Malinowskiego.